Monday, July 05, 2010

မုိးရာသီ တစ္လြဲ


မွတ္မိေနပါေသးတယ္...
သူ႔နာမည္ကလည္း မုိးတဲ႔ အျပည့္အစံုကေတာ႔ မုိးပြင္႔ျဖဴ ေပါ႔ေလ။ အင္း အဲ ဘယ္ကေနစေျပာရမလဲ မသိဘူးေပါ႔ေလ။ သူနဲ႔ ပတ္သက္ခဲ႔ တဲ႔ အမွတ္တရ ဇာတ္လမ္းေလးက လည္း မရွိသေလာက္ပါပဲ။ သို႔ေပမဲ႔ မႏွင္းဆီျဖဴ တဂ္ လာတာေၾကာင္႔ မရွိမဲ႔ ရွိမဲ႔ အမွတ္တရေလး တစ္ခုကို ေရးဖုိ႔ အခြင္႔ၾကံဳလာပါေတာ႔တယ္...




ကြ်န္ေတာ္က လူတစ္မ်ိဳးဗ် ထီးကိုင္ရမွာ ထီးေဆာင္းရမွာ ပ်င္းတဲ႔ အျပင္ မုိးကာ ေဆာင္ထားရမွာလည္း တယ္ပ်င္းသကိုး... ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းသြားေတာ႔မယ္ဆုိရင္ မုိးရြာမေနလုိ႔ကေတာ႔ အိမ္ကေန ထီးဘယ္ေတာ႔ မွ မယူဘူး။ ကားမွတ္တုိင္က လည္း ေက်ာင္းေရွ႕ေလးတင္ဆုိေတာ႔ ေက်ာင္းအျပန္ မုိးရြာမွ ကားစီးျပန္တာ။ မုိးမရြာ ရင္ ထံုးစံ အတုိင္း ေျခလ်င္ေလ။ တေန႔ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းကို အသြား မုိးက မည္း၍ ဖြဲဖြဲေလး ရြာေနသည္။ သို႔ႏွင္႔ ကြ်န္ေတာ္ အိမ္က ထြက္ေတာ႔ မိုးကာေလး ဝတ္ကာ ေက်ာင္းကို သြားပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လုိ အထက္တန္း ေက်ာင္းသူပင္ ျဖစ္မည္ထင္သည္၊ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးပါ ယခုႏွစ္မွ ေက်ာင္းသို႔ ေျပာင္းလာ၍လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ေခ်ာတာေတာ႔ ေကာင္မေလးက ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတယ္ဗ်...။ သူလုပ္ပံုကို ၾကည့္ အံုးေလ ကို႔ယုိ႔ ကားယား တယ္လည္းႏုိင္တယ္။ လက္တစ္ဖက္က ထီးၾကီးကိုင္ျပီး က်န္တဲ႔ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ စက္ဘီးစီးလာတယ္။ အဲ႔လုိ စီးတာ ေတာ္ေတာ္ အႏၱရယ္မ်ားတယ္လုိ႔ ထင္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ေတာ႔ တစ္ခါမွ မစီးဖူးဘူး။ ေက်ာင္းနား ေရာက္ေတာ႔မယ္ ကားလမ္းမ ဆုိေပမဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ ႏုိင္လြန္ ကတၱရာ လမ္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလး ေပၚမွာပါပဲ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ဘယ္ကေန ဘယ္လုိျဖစ္မွန္း မသိပါဘူးဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ေနာက္ကေန ဝင္တုိက္တယ္။ ျပီးေတာ႔ စက္ဘီးေရာ လူေရာ ကြ်န္ေတာ္ေပၚ ျပိဳက် လာတယ္ေလ..။ ပထမေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္လည္း ထူပူျပီးေတာ႔ ျပန္ေျပာမလုိ႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ႔ ေကာင္မေလး ျဖစ္ေနတယ္။ ေကာင္မေလးက ဒီလုိျဖစ္သြားေတာ႔ ေၾကာင္အအေလးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္က ေတာ႔ ေျခမ ကြဲသြားတယ္။ ေကာင္မေလးကေတာ႔ လက္ဖ်ံ ကြဲသြားတယ္ (ေၾသာ္ ေျပာရ အံုးမယ္ ကြ်န္ေတာ္က Delcogen နဲ႔ Hansaplast ကို ေဆာင္ထားတတ္ေတာ႔ ေကာင္မေလးကို Hansaplast တစ္ခုေပး ျပီး ကုိယ္႔ေျခမ ကုိယ္ တစ္ခု ကပ္ရေသးတယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ႔ ျဖစ္တဲ႔ အခ်ိ္န္ ဘယ္သူမွ ေရာက္မလာေသးလုိ႔ ( သူမ်ားေတြ ေတြ႔ရင္ ရွက္စရာ.. :D )။ ျပီးေတာ႔ ေကာင္မေလးက သူ႔စက္ဘီးေလးကို ျပန္ေထာင္ရင္း ေတာင္းပန္စကား ေျပာတယ္ ကြ်န္ေတာ္က "ရပါတယ္၊ ေနာက္ကို စက္ဘီးစီးရင္ သတိထားစီးေပါ႔ " ဆုိျပီး ေက်ာင္းကို သြားဖုိ႔ လုပ္ရတာေပါ႔ ။ ေကာင္မေလးလည္း စက္ဘီး မစီးရဲေတာ႔ဘူးထင္တယ္ တြန္းရင္းနဲ႔ အတူတူ သြားျဖစ္တယ္၊ ေက်ာင္းကိုလည္း ေရာက္ခါနီးလုိ႔ ေနမွာေပါ႔။ လမ္းသြားရင္းနဲ႔ စပ္စုလုိက္ေသးတယ္ နင္က ဒီေက်ာင္းကလားလုိ႔ ေမးေတာ႔ " ဟုတ္တယ္ ၉ တန္း A ခန္းက" တဲ႔ ။ ဒီေလာက္ပါပဲ ႏွစ္ေယာက္လုံး တိတ္ဆိတ္စြာနဲ႔ ေက်ာင္းကို ေရာက္ခဲ႔တယ္ေလ။ စက္ဘီးထားဖုိ႔ ေနရာေရာက္ေတာ႔ သူ႔နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္႔ဦးတည္ရာနဲ႔ကိုယ္ လမ္းခြဲတယ္။





ေနာက္ေတာ႔ ေကာင္မေလး ဘယ္သူဆုိတာကို သိလာရတယ္။ ေကာင္မေလး နာမည္က မုိးပြင္႔ျဖဴ ဆိုတာကိုေပါ႔ ေနတာကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ရပ္ကြက္နဲ႔ ေက်ာင္းရွိတဲ႔ ရပ္ကြက္နဲ႔ ၾကားထဲက ရပ္ကြက္မွာ ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ လမ္းမွာ ေတြ႔ရင္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ျပံဳးစိစိေလး ႏႈတ္ဆက္ျဖစ္တာေလာက္ပါပဲ....

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းက ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားေတြက သီတင္းကြ်တ္ျပီးတာနဲ႔ ေက်ာင္းေတြ မတက္ၾကေတာ႔ဘူး၊ ဆရာေတြလည္း စာသင္ဖုိ႔ မလာၾကေတာ႔ဘူး ဆိုေတာ႔ အားလံုး က်ဴရွင္နဲ႔ အိမ္ေလာက္ပဲ ရွိၾကေတာ႔တာေလ။ ေကာင္မေလးနဲ႔ မေတြ႔ျဖစ္ေတာ႔ဘူး ဆုိပါေတာ႔....




အခု ဒီပိုစ္႔ ေလးကို သူဖတ္မိတယ္ ဆုိရင္ မွတ္မိေကာင္း မွတ္မိေနပါလိမ္႔မယ္။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၉ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္က ဆုိေတာ႔ မွတ္မိေလာက္မွာပါ။
ေသခ်ာတာကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္သူဆုိတာ သူသိခ်င္မွ သိမွာပါ။

6 comments:

ေသာ္ဇင္စိုး said...

ညံ႔လိုက္တာ ပိုဟတ္ေလးရယ္.. ငါနဲ႔မ်ားေနရာလဲလိုက္လို႔ကေတာ႔ ငွဲ.. ငွဲ.. ငွဲ..
ဇာတ္လမ္းတင္မဟုတ္ဘူး.. ရုပ္ရွင္ပါ ကမၻာေက်ာ္သြားေစရမယ္..
အနာကတ္ေလးကို ဂရုတစိုက္ေလးနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ကပ္ေပးရမွာ.. ေခ်ာေခ်ာေလးဆိုလို႔.. ႏွာေခါင္းေလးေတာင္ ပူလာသလိုပဲ.. ခစ္.. ခစ္.. :P

ပိုးဟပ္ေလး said...

ဦးကလည္း သားက အဲ႔တုန္းက ကေလးပဲ ရွိေသးတာေလ..... အခုဆုိလို႔ကေတာ႔ ဟဲဟဲ..

Anonymous said...

ယေန ့တိုင္ ေမ့မရႏိုင္ဖူးေပါ့ေလ.. :)

Unknown said...

ပိုးဟပ္တုိ႔မ်ားပိန္းလိုက္တာ... ကြိကြိ... :PPP

သုခုမေလဒီ said...

အမယ္... ပိုးဟပ္တို႔က ဒါမ်ုဳိးေတြလည္းႀကံဳခဲ့တယ္ေပါ့။
ရုပ္ရွင္ေတြထဲကအတိုင္းပါလား...။

ညမိုးသည္း said...

ဟီးးး
ဇာတ္လမ္းကလည္း ေနာက္ေတာ့လည္းဘာမွလည္းဟုတ္၀ူး
ညံ့ပ..။:D