Sunday, January 09, 2011

ခြင္႔လႊတ္ျခင္း အတတ္ပညာ

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဆရာသမားရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးေၾကာင့္ အေတာ္ကို ခြင့္လႊတ္ႏိုင္တယ္။
ခြင့္လႊတ္ျခင္းကို အေျခခံ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ေတာ့လည္း နားလည္ေပးတဲ့ သေဘာပါပဲ .. ..
“ေၾသာ္ – ကိုယ္ ခြင့္လႊတ္ရမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အားလံုးဟာ သူတို႔က နားမလည္လို႔ အဲဒီလို လုပ္ၾကတာပဲ” လို႔ ကိုယ္က နားလည္ေပးလိုက္တာေပ့ါေနာ္။ ဒီေတာ့ နားလည္ေပးျခင္းဟာ ခြင့္လႊတ္ျခင္းပါပဲ။
တစ္ခါ တစ္ခါက်ေတာ့လည္း – ဥေပကၡာျပဳရတယ္ .. .. ဒါေလးေတာ့ အႀကံဥာဏ္ယူပါ။
တစ္ခါ တစ္ခါက်ေတာ့ သူတို႔ကို ၀င္စားလို႔ မရဘူး၊ ၀င္စားတိုင္း ခြင့္မလႊတ္ခ်င္ေအာင္ ျဖစ္တယ္၊ ဒီေတာ့ မ၀င္စားနဲ႔ – ဒီေတာ့လည္း ခြင့္လႊတ္သြားတာပါပဲ။
ဒီေတာ့ ခြင့္လႊတ္ျခင္း အတတ္ပညာမွာ -
• နားလည္ေပးရတယ္၊
• ဥေပကၡာျပဳရတယ္ (လစ္လ်ဴ႐ႈရတယ္)
• ေနာက္ ကိုယ့္ဖာသာ ေနတတ္ရတယ္ ေပါ့။
ေခတ္ႀကီးကလည္း သိတယ္ေလ – ဥပမာဆိုၾကပါစို႔ —- မိမိဆိုရင္ အသက္ေတာ္ေတာ္ရၿပီ။ အခု ေနာက္တက္ေတြ ဆိုရင္ သူတို႔ေခတ္နဲ႔ သူတို႔အယူအဆနဲ႔ သူတို႔ တိုးတက္လာတာ၊ ကိုယ္ကလည္း ကိုယ့္ေခတ္နဲ႔ ကိုယ့္အယူအဆနဲ႔ ကိုယ္က ခ်ိဳးကပ္လာတာ။ ဒီေတာ့ သူတို႔လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို ကိုယ္က လက္မခံႏိုင္ စရာေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ နားလည္ေပးလိုက္တယ္ .. .. “ေၾသာ္ – သမိုင္းေၾကာင္းမွာ ဒီလိုပဲ ေရွ႕သြားေတြရွိတယ္၊ ေနာက္လိုက္ေတြရွိတယ္ – ေနာက္လိုက္ေတြက သူတို႔ထင္ရာ ေဗာက္ခ်ီးေတြ လုပ္ခ်င္ လုပ္မွာပဲလို႔ ကိုယ့္ဘက္က ျမင္ႏိုင္တယ္ သို႔ေသာ္လည္း နားလည္ေပးလိုက္တယ္။”
တစ္ခ်ိဳ႕ဟာက်ေတာ့လည္း အေၾကာင္းကို မျပဳေတာ့ဘူး၊ ဥေပကၡာကို ျပဳလိုက္တယ္၊ လစ္လ်ဴ႐ႈလို္က္တယ္၊ ထည့္ကို မစဥ္းစားေတာ့ဘူး အဲဒါလည္း ခြင့္လႊတ္တာပါပဲ။
ဒီေတာ့ လူတိုင္းဟာ ခြင့္လႊတ္ျခင္း အတတ္ပညာေတာ့ ရွိထားဖို႔လိုတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ေလာကႀကီးဟာ ကိုယ့္ေက်နပ္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြခ်ည္း ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ဘဲ အေျခခံအားျဖင့္ ခံယူထားရမယ္။ ထပ္ေျပာပါမယ္ .. .. “ေလာကႀကီးရဲ႕ ျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ကိုယ္လက္ခံႏိုင္တဲ့ ေက်နပ္စရာ ျဖစ္ရပ္ေတြခ်ည္း ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ မေက်နပ္တာေတြ ကိုယ္လက္မခံႏိုင္တာေတြ၊ အမ်ားႀကီး၊ သူ႔အေၾကာင္း သူ႔အက်ိဳးနဲ႔ တိုက္ဆိုင္သလို ျဖစ္မွာပဲ” ဒီေတာ့ ဒါကို နားလည္ေပးျခင္း၊ ဥေပကၡာ ျပဳျခင္း၊ လစ္လ်ဴ႐ႈျခင္းဟာလည္း ခြင့္လႊတ္ျခင္း တစ္မ်ိဳးပါပဲ။
ေနာက္ ကိုယ့္ဖာသာ ေနတတ္ျခင္း ဟာလည္း ခြင့္လႊတ္ျခင္း တစ္မ်ိဳးပါပဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕ ကိစၥေတြမွာ ကိုယ့္ဖာသာကုိယ္ ေနတတ္ရတယ္။ ေနတတ္ေအာင္လည္း ေနရတာပဲ – ဘယ္ႏွယ့္ လုပ္မလဲ .. .. ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔တယ္ေလ “အတၱကိဠာမထ နိေယာ” (အတၱကိဠာမထ) – ဆိုတာ “ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒုကၡျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ရဘူး” – ဒီေတာ့ ဒါကို ၀င္စားရင္ – ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒုကၡျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ ဒါကို မ၀င္စားပဲ ေနရမွာပဲ။ မ၀င္စားျခင္းဟာ လစ္လ်ဴ႐ႈျခင္း၊ လစ္လ်ဴ႐ႈျခင္းဟာ ဥေပကၡာပဲ၊ ဥေပကၡာဆိုေတာ့ အေၾကာင္း မျပဳေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီလိုနည္းအားျဖင့္လည္း ေလာကႀကီးကို နားလည္ေပးႏိုင္တယ္၊ ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္တယ္။
ဒီေတာ့ ခြင့္ေတာ့လႊတ္တတ္ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္မွာ ခြင့္လႊတ္တာနဲ႔ ဆံုးမတာကေတာ့ မတူဘူး။ ခြင့္လႊတ္ၿပီးေတာ့ ဆံုးမတာရွိတယ္ – ဆံုးမတာက သူ႔အက်ိဳးေပါ့ေနာ္ – အနာဂတ္မွာ သူျဖတ္သန္းရမယ့္ ခရီးအတြက္ အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သြန္သင္ေပးလိုက္တာ – ဒါက သြန္သင္ေပးလိုက္တာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ျငားေသာ္လည္း - သူဟာ ဒီအတိုင္း ဆက္သြားရင္၊ သူ႔ရဲ႕ အနာဂတ္ခရီးဟာ ေျဖာင့္ျဖဴးမွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ အဲဒီလိုလမ္းမ်ိဳးကို မသြားရဘူးဆိုတဲ့ သြန္သင္ညႊန္ၾကားခ်က္ ေပးတာဟာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္လို႔ မဟုတ္ဘူး၊ သက္သက္ ေမတၱာေစတနာ အေျမာ္အျမင္နဲ႔ သတိေပးတာ၊ ဆံုးမတာေပါ့ေနာ္ – အဲဒီလိုလည္း ရွိပါတယ္။
ဒီေတာ့ ခြင့္လႊတ္ျခင္း အတြက္ကေတာ့ မိမိကေထာက္ခံတယ္ – ခြင့္လႊတ္ျခင္း အတတ္ပညာကို ေလ့က်င့္ထားပါ။ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ရမယ္၊ သို႔ေသာ္လည္း ဘယ္သူ႕ကိုမွ မဆံုးမရဘူးလို႔ မိမိ မေျပာလိုပါဘူး။ ကိုယ့္ အေၾကာင္းအက်ိဳး ပတ္သက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဆံုးမပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္၊ ဆံုးမျခင္းဟာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္လို႔ မဟုတ္ဘဲ၊ အက်ိဳးအေၾကာင္း အဆိုးအေကာင္းကို နားလည္သိတတ္ေစခ်င္လို႔ ေမတၱာေစတနာ အေျမာ္အျမင္နဲ႔ ဆံုးမတာလို႔ပဲ အဓိပၸာယ္ဖြင့္လို႔ ရေၾကာင္း ဆိုလိုပါတယ္။


မူရင္းေရးသားသူ
ဗုဒၶစာေပဆုရ
ေဒါက္တာခ်စ္ငယ္(ဒႆန)

Friday, October 01, 2010

သတိရမိတဲ႔ ေဖေဖ

စိတ္ထဲမွာ လည္း အလ်င္လုိေနသည္။ အိမ္ကို အျမန္ ျပန္ေရာက္ခ်င္လွသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ေလယာဥ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ ေရွ႕ဆံုးမွ ထြက္ႏုိင္ရန္ ထုိင္ခံုမွ ေစာေစာထ၍ ေရွ႕ဆုံးမွ ထြက္ႏုိင္ရန္ ၾကိဳးစားရေလသည္။ ေလယာဥ္ထဲမွ ထြက္ထြက္ခ်င္း စိတ္က ေလာေနလို႔လား မသိဘူး အင္မီဂေရးရွင္း တြင္ ေရွ႕ဆံုးမွ ေရာက္ေအာင္ အေသာ႔ႏွင္ရေလသည္။ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ခြဲခြာခဲ႔ ရေသာ ေဖေဖ ႏွင္႔ ေမေမ႔ ကို ေတြ႔ခ်င္လြန္းလွေလျပီ။ " ဝွဴး " ခုမွပဲ အျပင္ေရာက္ေတာ႔တယ္။ ေမေမ႔ကို ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း ေျပးဖက္မိေလသည္။ ေမေမတုိ႔ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္ သားျပန္လာျပီေလ အေမ။ အေမ႔မွာ ဝမ္းသာလြန္းလွ သျဖင္႔ မ်က္ရည္က်မိေလ သည္။
" အေမ "
" သား ေျပာေလ "
" အေဖ ေကာဟင္ "
"...... "
ဘာမွ မေျပာေပ
ခဏေနမွ
" ျမိဳ႔ထဲကို ကိစၥ ရွိလုိ႔ သြားတယ္ သား "
သိပ္ေတာ႔ ဘဝင္မက်ခ်င္ လွေပမဲ႔ ဘာမွမေျပာေတာ႔ေပ။
ေၾသာ္ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ခြဲခြာလာရတဲ႔ ရန္ကုန္ ျမိဳ႕ ၾကီးရဲ႕ ရႈ႕ခင္းေတြကို ေငးၾကည့္ရင္း ကိုယ္ေနခဲ႔တဲ႔ ျမိဳ႕သစ္ေလး ဆီကို ေရာက္လာခဲ႔ပါျပီ။ အိမ္ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ညီအငယ္နဲ႔ တူမ ႏွစ္ေယာက္က သူတုိ႔ အတြက္ ဘာပါမလဲ ဆုိျပီး ခရီးေဆာင္အိပ္ တစ္လုံး နဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကေလရဲ႕။
" သား ခဏနားလုိက္ အံုးေနာ္၊ ျပီးမွ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး အနားယူေပါ႔ ဟုတ္ျပီလား "
" ဟုတ္ကဲ႔ ေမေမ "
ေရမိုးခ်ိဳးျပီးေတာ႔ အေဖ႔ကို သတိရလုိ႔ ထပ္ေမးမိတယ္။ " အေမ၊ အေဖ ဘယ္ကို သြားတာလဲဟင္၊ ဘယ္ေတာ႔ ျပန္ေရာက္မွာလဲ " ဆုိေတာ႔ အေမ ဘာမွ ျပန္မေျပာပါဘူး။ ခဏေနေတာ႔ ေမေမ ဓာတ္ပံု တစ္ခုကို ယူလာျပတယ္။ ဓာတ္ပံုကို ၾကည့္လုိက္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ မ်က္လံုးေတြ ျပာေဝခဲ႔ရတယ္။ တကယ္ကို မယုံႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ႔ ရျပီေလ...။ အေဖ ထာဝရ အိပ္စက္ သြားပါေပါ႔လား.... အေဖရယ္ သားျပန္လာေအာင္ေတာင္ မေစာင္႔ႏုိင္ေတာ႔ဘူးလား အေဖရယ္..... ။
" အေမတုိ႔ သားကို ဘာျဖစ္လုိ႔ မေျပာရတာလဲ" လုိ႔ ေမးမိရက္သား ျဖစ္သြားသလားေတာင္ မသိေတာ႔ပါဘူး။ "သားကို ေျပာမလုိ႔ပါပဲ သားရယ္" သားလည္း ျပန္လာခါနီး ျဖစ္ေနတာရယ္၊ ျပီးေတာ႔ သားရဲ႕ အလုပ္မွာ စိတ္ အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္မွာစိုးလုိ႔ အေမတုိ႔ မေျပာတာပါ" ။ အုိ.... အေမ႔မွာလည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ပါလား ၊ ဟုတ္မွာပါေလ သားကို စိတ္မထိခုိက္ေစခ်င္လုိ႔ ျဖစ္မွာပါ။ " ေၾသာ္ ေလာက သခၤါရ ရဲ႕ သေဘာ တရား အရ အေဖ မလြန္ဆန္ႏု္ိင္လုိ႔ သားျပန္လာတဲ႔ အထိေတာင္ မေစာင္႔ ႏို္င္ေတာ႔ပါလား....
အေဖ ဆံုးပါးသြားတာ ၂ ႏွစ္ေတာင္ ျပည့္သြားျပီ ...။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ႔ သားမွာ ေမွ်ာ္လင္႔ စရာ အေဖ မရွိေတာ႔ ဘူး...။

Sunday, September 12, 2010

လူပ်ိဳၾကီးမ်ားရဲ႕ အားသာခ်က္..

အဟမ္း..
ေျပာရမယ္ ဆုိရင္ေပါ႔ေလ

၁။ ရည္းစား ေဖာေဖာ သီသီထားႏုိင္ျခင္း

၂။ ကိုယ္ရွာသမွ် ပိုက္ဆံသည္ ကိုယ္႔အတြက္ သာျဖစ္ျခင္း

၃။ စားဝတ္ေနေရး အတြက္ အထူးပူပန္မႈ မလုိျခင္း

၄။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင္႔ အခ်ိန္မေရြး ေတြ႔ခြင္႔ရျခင္း

၅။ ဘီယာ၊ အရက္တုိ႔ကို စိတ္ၾကိဳက္ ေသာက္သံုးခြင္႔ ရႏိုင္ျခင္း

၆။ နားပူ သက္သာျခင္း

ရ။ တစ္ေယာက္ထဲ အိပ္ခြင္႔ရသျဖင္႔ အပူအအုိက္ သက္သာျခင္း

၈။ မိန္းမ၏ ေဟာက္သံ ျပင္းျပင္းႏွင္႔ အတူ အိပ္ရျခင္းမွ ကင္းေဝးျခင္း

၉။ စိတ္ေကာက္ စိတ္ဆုိးမည့္သူ မရွိသျဖင္႔ စိတ္ရႈပ္သက္သာျခင္း

၁၀။ ( ေမာင္ ေစာေစာျပန္လာေနာ္ ဘယ္မွေလွ်ာက္မသြားနဲ႔ )ဟု ေျပာဆို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံရျခင္းမွ သက္သာျခင္း

၁၁။ မိန္းမ၏ သဝန္တုိမႈေၾကာင္႔ ရန္ျဖစ္ျခင္းမွ ကင္းေဝးျခင္း

၁၂။ မိဘ ကို စိတ္ၾကိဳက္ခ်စ္ခြင္႔ ရျခင္း

၁၃။ စိတ္ထဲရွိသလို ေနထုိင္ ႏိုင္ျခင္း

၁၄။ စိတ္တုိင္းက် ေလပုပ္ထုတ္ႏုိင္ျခင္း

၁၅။ မနက္မ်က္ႏွာ လုသစ္စရာမလုိျခင္း

၁၆။ ေရလုခ်ိဳးစရာ မလုိျခင္း

၁၇။ အိမ္သာ ေရခ်ိဳးခန္းတုိ႔ကို စိတ္တုိင္းက် တစ္ေယာက္ထဲ အသံုးျပဳခြင္႔ရျခင္း

၁၈။ သနပ္ခါး ေသြးေပးစရာ၊ လိမ္းေပးစရာ မလုိျခင္း

၁၉။ ခ်ီမ သယ္ပိုး စရာမလုိျခင္း

၂၀။ မိမိကို မႏွစ္သက္ေတာ႔၍ ထားခဲ႔မွာ မပူရ ျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္...


စဥ္းစားမိတာေပါ႔ေနာ... ျဖတ္ညွပ္ ကပ္လည္းပါတယ္..........

Saturday, August 28, 2010

အာဒံ နဲ႔ ဧဝ

ဟုိကမၻာဦးအစက ေအာင္လံနဲ႔ အင္းဝ ( အဲ မႊားလုိ႔ ) အာဒံ နဲ႔ ဧဝေလ သိတယ္ဟုတ္.......
သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ကို ဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းေပးတယ္တဲ႔..... ဟုတ္လားေတာ႔ မသိဘူး... ဟုတ္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကတယ္ ဘယ္သူမွေတာ႔ တိတိက်က် မသိဘူးေပါ႔ေလ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က အဲ႔လုိ ျဖစ္လာတဲ႔ အခ်ိန္က ကေလး ဘဝလား ဒါမွ မဟုတ္ "ျဗဳန္း" ဆုိ လူလတ္ပိုင္း အရြယ္ ျဖစ္လာၾကတာလား ဆုိတာကို လည္း ဘယ္သူမွ မသိၾကပါဘူး...သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြ ေျပာခဲ႔တယ္ဆုိတာေတာ႔ ပိုးဟပ္ေလး သိတယ္... ကဲကဲ အားလံုးပဲ သိခ်င္ၾကမွာေပါ႔.....

သူတုိ႔ ကို ဖန္းဆင္းလုိက္တုန္းကေတာ႔ ေယာက်္ားရယ္ မိန္းမရယ္လုိ႔လဲ မဟုတ္ဖူးတဲ႔... ျပီးေတာ႔ သူတုိ႔ကို ျမန္မာျပည္မွာ ေမြးလုိက္တာေလ တစ္ေနရာထဲမွာ ဖန္ဆင္းေပးလုိက္တာ မဟုတ္ဖူး ... အာဒံ ေလးကို ဖန္ဆင္း လုိက္တဲ႔ ျမိဳ႔ကို အာဒံျမိဳ႔လုိ႔ အစြဲ ျပဳေခၚေနရာကေန ေအာင္လံ ျမိဳ႔ဆုိတာ ျဖစ္လာတယ္... ဒီလုိပဲ ဧဝ ကို ဖန္ဆင္းလုိက္တဲ႔ ျမိဳ႔ေလးကို ဧဝျမိဳ႔လုိ႔ အစြဲျပဳေခၚရာ ကေန အင္းဝျမိဳ႔ ဆုိျပီး ျဖစ္လာတယ္ေလ... ေျပာရမယ္ဆုိရင္ အညာသူ အညာသားေတြေပါ႔... အာဒံ ေရာက္ရွိရာ အရပ္မွာ ပန္းသီးေပါတယ္ေလ॥ ဒါေပမဲ႔ အဲ႔ ပန္းသီးက စားလို႔ မရတဲ႔ အသီး ျဖစ္ေနတယ္ ... သူကလည္း ဗိုက္က တစ္အားဆာေနတာနဲ႔ ဘာျဖစ္ျဖစ္စားမယ္ကြာ ဆုိျပီး စားလုိက္တာ သူက မစားတတ္ေတာ႔ အလုံးလုိက္ မ်ိဳခ်တာေပါ႔...ကံဆုိးခ်င္ေတာ႔ လည္ေခ်ာင္းမွာ တစ္ဆို႔ သြားခဲ႔တယ္၊ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႔ ပန္းသီးက သံုးဆိပ္ ကြဲသြားခဲ႔တယ္ တစ္ဆိပ္က လည္ပင္းမွာ တစ္ဆုိ႔ က်န္ေနခဲ႔ျပီး ဘယ္လုိမွ ထုတ္လုိ႔ မရေတာ႔ဘူးတဲ႔... က်န္တဲ႔ ႏွစ္ဆိပ္ကေတာ႔ ဘယ္ေရာက္သြားလဲဆုိေတာ႔ သူလဲ မသိဘူး.... ေနာက္ေတာ႔ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ အဆင္မေျပျဖစ္လာတယ္ေလ...ေနာက္ေတာ႔ က်န္တဲ႔ ပန္းသီး ႏွစ္ျခမ္းပဲ ဆုိျပီး သတိျပဳမိလာတယ္.... ျပီးေတာ႔ ရွက္တတ္တဲ႔ အရြယ္ေရာက္ေတာ႔ သစ္ပင္ အရြက္ေတြကို အဝတ္အစား သဖြယ္ ျပဳလုပ္ျပီး ဝတ္ဆင္လုိက္တယ္...
ေနာက္ေတာ႔ ပန္းသီး အစိတ္အပုိင္းေလးေတြ က ေသးငယ္တဲ႔ အရြယ္ကို ေရာက္ရွိသြားျပီး လမ္းေလွ်ာက္ရတာ အဆင္ေျပလာတယ္.... ဒါကေတာ႔ အာဒံရဲ႕ ေျပာျပခ်က္ကို ပံုေဖာ္ၾကည့္တာေပါ႔ေနာ....

ကဲဧဝ အလွည့္ေပါ႔ေနာ္... ခက္တာက ကြ်န္ေတာ္က ေယာက်ၤားေလး ျဖစ္ေနေတာ႔ ဧဝက ဘာမွ ေျပာမျပဘူးဗ်... ထားပါေတာ႔ေလ... ပရိတ္သတ္လည္း မသိခ်င္ပါနဲ႔ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ လည္းဆက္မေမးထားလုိက္ေတာ႔ဘူးေလ..

သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ အေဖာ္ကင္းမဲ႔ေနၾကေလေတာ႔ ေရာက္တတ္ရာရာ ေလွ်ာက္သြားေနရင္းက တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ တစ္ေနရာရာ မွာေတြ႔ၾကတယ္... အဲ႔ေနရာကုိေတာ႔ ဆံုဆည္းရာလုိ႔ပဲ တြင္သြားတယ္။ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ေတြ႔ေတာ႔ ဘာျဖစ္ၾကတယ္ ထင္လည္း "ဟင္" ေတြ "ဟာ" ေတြ ျဖစ္ကုန္တာေပါ႔။ "ငါ႔လုိပဲဟ" (ဘာသာျပန္ၾကည့္သည္
)။ မတ္တတ္ၾကီး လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္။ သိေတာ႔ သိေနတယ္ေလ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ဘာေျပာရမွန္း မသိေသးဘူးေပါ႔ ဟဲဟဲ ဘာသာ စကားမွ မရွိေသးတာ...။ ဒါနဲ႔ သူတုိ႔ ဘာဆက္ျဖစ္ၾကလဲဆုိေတာ႔ ...........

မနက္ ၅ နာရီခြဲလုိ႔ Alam ထျမည္လာလုိ႔ လန္႔ႏုိးလာခဲ႔တယ္...။။

Friday, August 20, 2010

ဟန္ခ်က္ မညီေသာ အိမ္ေထာင္ေရးမ်ား

အခ်စ္သည္ မ်က္စိမရွိဟု ဆိုႀကသည္။သို ့ေသာ္မ်က္စိမရွိသည္ႏွင့္အတူ ဆင္ကန္းေတာတိုးအလဲလဲ အမွားမွား ဒုကၡေရာက္တက္သည္ကို သတိထားရ၏။ အခ်စ္တြင္ ဂုဏ္ပကာသနမရွိ အဆင့္အတန္းကြာ ၿခားမႈ ့မရွိ ဘုရင့္သမီးေတာ္လည္း ဒြန္းစဏၰားကို ခ်စ္နိဳင္သည္ဟု ဆိုႀကသည္။မွန္သည္ ထိုအခ်စ္ကို အေႀကာင္းၿပဳ၍ ဘုရင့္သမီးသည္ ဒြန္းစဏၰား ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ၿပဳလွ်င္ အခ်စ္ကိုရသကဲ့သို ့ ဒြန္းစဏၰား၏လူမႈ ့ေရး ဒုကၡမ်ားကိုလည္း ခံစားရမည္။ ရင္ေသြး သားသမီး အက်ဳိးဆက္မ်ား သက္ေရာက္ေသာအခါ ေႀကကြဲ ၀မ္းနည္းစရာမ်ား ဆက္တိုက္ေပါက္ဖြားလာတက္၏။
ထိုအခါ အခ်စ္အတြက္ ေက်နပ္ရမႈ ့နဲ ့အတူ လူမႈ ့ေရးအတြက္ ေႀကကြဲရမႈ ့မ်ားကိုလည္း ပႈးတြဲခံစားရလိမ့္မည္။အခ်စ္ေသြး ဆူပြက္ေနစဥ္မွာ ဆင္ၿခင္နိဳင္စြမ္း မရွိေသာ္လည္း တစ္သက္တာရင္ဆိုင္ရေသာအခါ ေနာင္တၿဖစ္တက္သည္။ထိုအခါ မႈလက ႀကီးၿမတ္သည္ဟု ကထင္ႀကီးထင္ခဲ့ေသာ အခ်စ္ကိုပင္ နာက်ည္းစရာဟု စိတ္ပ်က္စရာဟု ထင္မိတက္လာႀကသည္။ႏွလံုးသားကို ဦစားေပးလြန္းသည္။အခ်စ္သက္သက္ တစ္ဖက္သက္အၿမင္သည္ အိမ္ေထာင္ေရးတြင္ ဟန္ခ်က္မညီၿဖစ္တက္သည္။
ထိုနည္းတူ အခ်စ္ကိုၿပစ္ပယ္၍ စား၀တ္ေနမႈ ၿပည္စံုေရးကိုသာ အဓိကထားေသာ အိမ္ေထာင္တစ္ခ်ဳိ ့မွာလည္း ဟန္ခ်က္မညီၿဖစ္တက္သည္။အခ်ဳိ ့ေသာမိဘမ်ားသည္ သားသမီး၏ ႏလံုးသားေရးရာကို ၿပစ္ပယ္၍ ဗီဒိုအာဏာ သံုးတက္ႀကသည္။
“ခ်စ္တာေတြ မခ်စ္တာေတြ လုပ္မေနနဲ ့၊လင္နဲ ့မယား ဆိုတာ ညားၿပီးလို ့အတူေနရင္ ခ်စ္သြားႀကတာပဲ။ဟိုမွာက စိန္နဲ ့၊ေရြနဲ ့၊တိုက္နဲ ့၊ကားနဲ ့၊ငါတို ့ကေတာ့ ဇိကုပ္ၿပီးနတ္ၿပည္တင္ရမွာပဲ” ဟူေသာစကား မ်ားၿဖင့္ အတင္းအက်ပ္စီမံ တက္ႀကသည္။
ဂုဏ္ႏွင့္ ပကာသနႏွင့္ အဆင့္အတန္းၿမင့္ေသာ အိမ္ေထာင္တစ္ခုေတာ့ ၿဖစ္လာပါ၏။စား၀တ္ေနေရးလည္း မပူမပင္ မေႀကာင့္မက် ၿပည့္စံုပါ၏။ သို ့ေသာ္ထို အိမ္ေထာင္မ်ဳိးတြင္ စိန္၊ေရြ၊ေငြ လူမႈ ့ေရးလိုအပ္ခ်က္မ်ား အားလံုးၿပည့္စံုပါသည္။မၿပည့္စံုတာက ေမတၱာတရား ၿဖစ္ေနတက္သည္။သားသမီးမ်ား တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ တိုးလာႀကေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္ေရးသုခဆိုတာ ဘာမွန္းမသိၿဖစ္ေနတက္ႀကပါသည္။ေရႊဘံုေပၚမွာ စံစားေနရေသာ္လည္း တဲအိုပ်က္ေလာက္မွေတာင္ ႀကည္ႏႈးစရာမေကာင္း ဟူေသာအေတြးမ်ားၿဖင့္ တစ္ေဆြးေဆြးတစ္သသ ခံစားရတက္သည္။ ေမတၱာအေၿခခံ မပါ၍ သူ ့ဖက္ကိုယ့္ ဖက္မာနေတြၿပိဳင္ရင္း စိတ္ဆင္းရဲႀကသည္။
ထိုသို ့ေသာ အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခုေတြ ့ႀကံဳဖူးပါ၏။
“ ဂုဏ္ၿခင္း ထက္ၿမတ္သည္”
ဟုမိဘမ်ားက ဇြတ္အတင္းေပးစားထားၿခင္းၿဖစ္သည္။အိမ္ေထာင္ေရး ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ႀကာသည့္အထိ လင္မယား ထမင္းလက္ဆံုမစားဘူးပါ။ကေလးကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ရခဲ့ၿပီ။ စကားေၿပာလွ်င္ ေမတၱာမပါ။သူ ့ဖက္ကိုယ့္ဖက္ မာနသံေတြ တက္ေနႀကသည္။ေငြေႀကးဓနက္ု အေၿခခံ၍ အိမ္ေထာင္ၿပဳခဲ့ေသာေႀကာင့္ စကားေၿပာတိုင္းေငြသံေႀကးသံ တစ္ခြ်င္ခြ်င္ၿမည္ေနသည္။
“ မင္း ဒါမ်ဳိးသံုးဖူးရဲ့လား”
“ ရွင္ တို ့အိမ္မွာ ဒါမ်ဳိးၿမင္ဖူးရဲ့လား ”
ဟူ၍ူ ႏွိမ္ေပါက္ႏွင့္ ေၿပာဆို ေမးၿမန္းႀကသည္။
တစ္ေန ့တြင္ အိမ္ရွင္မက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အိမ္မွာ စားရန္အုန္းနိဳ ့ေက်ာက္ေက်ာလုပ္သည္ ကေလးမ်ားမွာစားရခါနီးၿဖစ္၍ အုန္းနိဳ ့ေက်ာက္ေက်ာကို လင္ဗန္းကို ႀကည့္ၿပီးေပ်ာ္ေနသည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဘးနားကိုရပ္ၿပီးလာႀကည့္ ေသာေယာကၤ်ားကို အိမ္ရွင္မက..
“ ရွင္ တို ့အိမ္မွာ ဒါမ်ဳိးစားဖူးရဲ့လား ”
“ ငါတို ့အိမ္မွာ ဒါမ်ဳိး ေခြးေကြ်းတာကြ”
“ ေႀသာ္ ဒါၿဖင့္ ရွင္ ႀကိဳက္တဲ့ အစာကိုး ေရာ့ေရာ့ စားစား” ဟုလင္ဗန္းကို ေယာက်္ားေရွ့ ခ်ေပးလိုက္ရာ ေယာက်္ားက
“ကဲကြာ” ဟုဆိုၿပီး လင္ဗန္းကိုေၿခေထာက္ၿဖင့္ ကန္ပစ္လိုက္သည္။ေက်ာက္ေက်ာလင္ဗန္းေမွာက္ ၍ လင္မယားရန္ၿဖစ္ႀကသည္။ကေလးမ်ားလည္း စားရခါနီးမစားရ ၍ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ႀကရသည္။
သူတို ့ လင္မယားႀကားမွ ေမတၱာတရားသည္ ေအးၿမမႈ ့၊ႀကည္ႏႈးသာယာမႈ ့တို ့ကို မခံစားရ၍ ေဒါသေမာနမ်ားၿဖင့္သာ ပူေလာင္ခဲ့ႀကသည္။အေႀကာင္းပါ၍ အႀကာေပါင္းခဲ့ရေသာ္လည္း ခ်စ္ေမတၱာ ၿဖစ္မလာပဲ နစ္နာစရာေတြသာတိုး၍တိုး၍ လာခဲ့သည္။ကေလးမ်ား၏ မ်က္ႏွာကိုေထာက္၍ မကြဲနိဳင္ မကြာနိဳင္ ႀကေသာ္လည္း ႏွလံုူသားၿခင္းက ေဂး၍ ေဂး၍ လာခဲ့သည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္လင္ၿဖစ္သူက အၿပင္မွာအေပ်ာ္ရွာ၍ အငယ္အေႏွင္းထားသည္။လင္မယားေန ့စဥ္ၽတစ္က်တ္က်တ္ရန္ၿဖစ္ႀကသည္။မယာၿဖစ္သူမွာ မ်က္ရည္ႏွင့္ မ်က္ခြက္ၿဖစ္ရသည္။ ဇိကုပ္နတ္ၿပည္တင္ေသာ မိဘေဆြမ်ဳိးမ်ားကိုပါ ..
“ငါ့ကို ငရဲၿပည္ပို ့ႀကသည္” ဟုစိတ္နာေလသည္။
အိမ္ေထာင္ေရးတြင္ စား၀တ္ေနေ၇း ၿပည့္စံုရန္လိုအပ္သည္မွာမွန္ပါသည္။သို ့ေသာ္ေမတၱာ ကိုအေၿခခံမထားပဲ စား၀တ္ေနေရးႏွင့္ ဂုဏ္ပကာသန သက္သက္ကိုသာ တစ္ဖက္သက္ႀကည့္လွ်င္လည္း ဟန္ခ်က္မညီၿဖစ္တက္ပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ ထုိ႔ေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပ သာယာဝေျပာမႈ ရွိၾကေစရန္ ရည္ရြယ္၍......
ေမးလ္ထဲ ေရာက္လာတာေလးမုိ႔ သေဘာက် ၍ မေျပာမဆုိ ကူးယူ တင္ျပထားပါေၾကာင္း .... ဝန္ခံ အပ္ပါသည္။

Sunday, August 01, 2010

နဂါး ပံုျပင္




ၾကြက္ကို နဂါးခ်ီ
သူလည္းမစား
သယ္ခ်ီကာသြား
က်ားေရွ႕အေရာက္
သယ္ေဆာင္ကာသြား
ျပီးေသာ္ ပစ္ခ် ၾကြက္ဘဝ
ခုေတာ႔ က်ားစာ ျဖစ္ေလျပီ
နဂါးနဲ႔ ဆင္
လယ္ျပင္မွာေတြ႔
ဆင္ကို ခ်ီေသာ္
ခြန္အားမမွ် နဂါးဘဝ
ဆင္၏ေျခရင္း ျပားျပားဝပ္၍
ေမွာက္ရေလျပီ
ေၾသာ္.... သနားစရာ
နဂါးသတၱဝါ ပါတကား



Saturday, July 24, 2010

ေမေမ႔ေမတၱာ မေမ႔သာ

သားသားေလးကို ဖုန္းဆက္ကာ
သီတင္းေမးေလရွာ
ေနထိုင္ က်န္းမာ သာပါစ
ေမေမ စိတ္မခ်
သားသားစားဖုိ႔ ေၾကာ္ကာေလွာ္
ငါးေျခာက္ငါးျခမ္း ေနာ္
လူၾကံဳကရွိ ဝမ္းသာဘိ
ေမေမ႔မွာ ပီတိ
စားပါ စားပါ ငါ႔သားရယ္
ေမေမ ပီတိသြယ္
မိေဝးဖေဝး ငါ႔သားေလး
ေမေမ႔မွာ ရင္ေလး
ေနာင္မ်ားလုိရင္ မွာပါအင္
မပင္မပန္းပင္
ေၾကာ္ကာေလွာ္ကာ ခ်က္မယ္ပ
ငါ႔သား အတြက္ဟ
သားသားေလးမွာ စိတ္ခ်မ္းသာ
ပီတိျဖစ္လုိ႔သာ
ျပန္လည္ကာေလ သားဆုေတာင္း
ေမေမ မာေစေၾကာင္း