၄.၆.၂၀၀၅
အေဖနဲ႔ အေမ ကြ်န္ေတာ္ သြားေတာ႔မယ္ေနာ္ က်မၷာေရးလည္းဂရုစုိက္ၾကအုံးေနာ္
မၾကီး ေမာင္ေလးသြားေတာ႔မယ္ အေဖနဲ႔အေမကို ဂရုစိုက္လုိက္အုံးေနာ္
ေအးပါေမာင္ေလးရယ္ ေမာင္ေလးလည္း အစစ အရာရာဂရုစုိက္ေနာ္
ဟုတ္ကဲ႔ မၾကီး
ပိုးဟပ္ေလး စကၤာပူ ဆုိတဲ႔ ျမိဳ႔ၾကီးကို စတင္ထြက္ခြာလာတာပါ
ေၾသာ္ စထြက္လာခါစတုန္းက စကၤပူ ဆုိတာရယ္ သေဘၤာက်င္းမွာလုပ္ရမယ္ဆုိတာပဲသိတယ္။ ဘာဆုိဘာမွမသိ အဲဒီေလာက္ထိ ရန္ကုန္သားပီပီ လည္လည္ဝယ္ဝယ္ရွိတာ :D
ေအာင္ျမတ္ေလး ဒီေရာက္ေတာ႔မွ ဒုကၡနဲ႔ လွလွနဲ႔ ကိုေတြ႔ေတာ႔တာ
တက္လုိက္ရတဲ႔ သင္တန္းေတြက လည္း ၄၊၅ ခုေလာက္ရွိတယ္ ျပီးျပန္ေတာ႔ အလုပ္လုပ္ရျပီေပါ႔
သာမန္ပင္ပန္းမႈေလာက္ပဲရွိမယ္ ထင္တာ ငရဲခန္းထဲေရာက္သလား ေအာက္ေမ႔ရတယ္
ငရဲခန္းေတာင္ ဒီေလာက္ပူျပင္းလိမ္႔မယ္မထင္ဘူး
တစ္ေနကုန္ မုိးလင္းကေန မုိးခ်ဳပ္ အဲဒီ သေဘၤာဆုိတဲ႔ ဟာၾကီထဲမွာ အလုပ္လုပ္ၾကရတယ္
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ ပါမစ္ ၂ ႏွစ္ျပည့္ျပီးရင္ျပန္မယ္လုိ႔ တြက္ထားတာ
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႔ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ အျပင္ဆုိဒ္မွာ ဆင္းရမယ္ဆုိျပီး တာဝန္က်လာတယ္(တျခား ကုမၼဏီမွာေပါ႔ )
over time ေတာ႔မရွိဘူးေပါ႔ လစာနည္းသြားေတာ႔တစ္ခါစိတ္ညစ္ရျပန္ေရာ..............
အင္း...ဒီလုိနဲ႔ ၁ ႏွစ္ ၁၀ လျပည့္ေတာ႔
"မင္း ကားေမာင္းလုိင္စင္ေျဖရမယ္တဲ႔ စာရြက္စာတန္းေတြ အကုန္ရွိလားတဲ႔" ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္
ဒါနဲ႔ အင္းေပါ႔ ေျဖမယ္လုိ႔ေျပာလုိက္တယ္
နဂုိတည္းက ကားသိပ္ေမာင္းခ်င္တဲ႔ေကာင္ဆုိေတာ႔ အဆင္ေျပသြားတာေပါ႔
ေမ်ာက္လက္ထဲ အုန္းသီးရလာသလုိပဲ :D
အင္း.......ဘာလုိလုိနဲ႔ ၅ႏွစ္ေတာင္ျပည့္ေတာ႔မယ္
ဘယ္အခ်ိန္မွ မိဘရိပ္မွာ ျပန္ခုိလႈံခြင္႔ ရမယ္မသိေသးဘူး
အိမ္လြမ္းသူ
