အဲဒီသီခ်င္းေလးၾကားရင္ ငယ္ငယ္က အေၾကာင္းေတြျပန္ျပီးသတိရမိတယ္၊ ျပန္ျပီးလြမ္းရတယ္ငယ္ငယ္က ကေလးဘဝဆုိေတာ႔ တကယ္အျပစ္ကင္းပါတယ္၊ ဘာအပူအပင္မွ မရွိဘူးေလ၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပါပဲ အခ်ိန္တန္ရင္ အေမမုန္႔ဖုိး ဆုိျပီးလက္ျဖန္႔ေတာင္းရတဲ႔ ဘဝပါ ဒီလုိနဲ႔ေနလာတာ တကၠသုိလ္ ဒုတိယႏွစ္အထိဆုိပါေတာ႔ အဲဒီအခ်ိန္အထိေပ်ာ္လုိ႔ေကာင္းတုန္းပါပဲ၊ စာေမးပြဲေျဖျပီးတာနဲ႔ မိသားစုရဲ႕ စီးပြားေရးအေျခအေနေၾကာင္႔ အမိေျမကိုစြန္႔ျပီး တုိင္းတပါးမွာ အလုပ္လာလုပ္ေနရတယ္ အခုဆုိ ေလးႏွစ္ေက်ာ္လုိ႔ ငါးႏွစ္ထဲေတာင္ေရာက္ေနပါျပီေကာ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ အလုပ္လာလုပ္ေနရတာ တကယ္ေတာ႔ ကုိယ္မေရာက္ဘူးတဲ႔ ေနရာကိုေရာက္ဖူးတာကလြဲလုိ႔ ဘာမွအထင္ၾကီးစရာမရွိပါဘူး မိသားစုနဲ႔ ခြဲေနရတာဆုိေတာ႔ဘယ္ေပ်ာ္မွာလည္း၊ တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ျပန္ေတြးမိတာရွိတယ္၊ ကေလးဘဝကို ျပန္ေရာက္ခ်င္တယ္လုိ႔ေလ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လုိအေျခအေနပဲေရာက္ေရာက္ မိဘကိုပဲအျမဲ သတိရေနမိတယ္၊ မိဘရဲ႕အရိပ္အာဝါသ ေအာက္မွာေနတာေလာက္ အဘယ္မွာေအးခ်မ္းမွုရွိမွာလည္း အမိျမန္မာျပည္ကုိလည္းခဏခဏလြမ္းေနမိတယ္။ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာေတြလည္းကြ်န္ေတာ္႔လုိပဲအားလုံးရင္ထဲမွာကိုယ္စီရွိေနၾကမွာပါ၊ ပိုးဟပ္ေလးခံစားမိသေလာက္ပါ။ ဒီိထက္လည္း မေရးတတ္ေတာ႔ဘူး
No comments:
Post a Comment