အာဒံ နဲ႔ ဧဝ

ဟုိကမၻာဦးအစက ေအာင္လံနဲ႔ အင္းဝ ( အဲ မႊားလုိ႔ ) အာဒံ နဲ႔ ဧဝေလ သိတယ္ဟုတ္.......
သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ကို ဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းေပးတယ္တဲ႔..... ဟုတ္လားေတာ႔ မသိဘူး... ဟုတ္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကတယ္॥ ဘယ္သူမွေတာ႔ တိတိက်က် မသိဘူးေပါ႔ေလ॥ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က အဲ႔လုိ ျဖစ္လာတဲ႔ အခ်ိန္က ကေလး ဘဝလား ဒါမွ မဟုတ္ "ျဗဳန္း" ဆုိ လူလတ္ပိုင္း အရြယ္ ျဖစ္လာၾကတာလား ဆုိတာကို လည္း ဘယ္သူမွ မသိၾကပါဘူး...သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြ ေျပာခဲ႔တယ္ဆုိတာေတာ႔ ပိုးဟပ္ေလး သိတယ္... ကဲကဲ အားလံုးပဲ သိခ်င္ၾကမွာေပါ႔.....

သူတုိ႔ ကို ဖန္းဆင္းလုိက္တုန္းကေတာ႔ ေယာက်္ားရယ္ မိန္းမရယ္လုိ႔လဲ မဟုတ္ဖူးတဲ႔... ျပီးေတာ႔ သူတုိ႔ကို ျမန္မာျပည္မွာ ေမြးလုိက္တာေလ တစ္ေနရာထဲမွာ ဖန္ဆင္းေပးလုိက္တာ မဟုတ္ဖူး ... အာဒံ ေလးကို ဖန္ဆင္း လုိက္တဲ႔ ျမိဳ႔ကို အာဒံျမိဳ႔လုိ႔ အစြဲ ျပဳေခၚေနရာကေန ေအာင္လံ ျမိဳ႔ဆုိတာ ျဖစ္လာတယ္... ဒီလုိပဲ ဧဝ ကို ဖန္ဆင္းလုိက္တဲ႔ ျမိဳ႔ေလးကို ဧဝျမိဳ႔လုိ႔ အစြဲျပဳေခၚရာ ကေန အင္းဝျမိဳ႔ ဆုိျပီး ျဖစ္လာတယ္ေလ... ေျပာရမယ္ဆုိရင္ အညာသူ အညာသားေတြေပါ႔... အာဒံ ေရာက္ရွိရာ အရပ္မွာ ပန္းသီးေပါတယ္ေလ॥ ဒါေပမဲ႔ အဲ႔ ပန္းသီးက စားလို႔ မရတဲ႔ အသီး ျဖစ္ေနတယ္ ... သူကလည္း ဗိုက္က တစ္အားဆာေနတာနဲ႔ ဘာျဖစ္ျဖစ္စားမယ္ကြာ ဆုိျပီး စားလုိက္တာ သူက မစားတတ္ေတာ႔ အလုံးလုိက္ မ်ိဳခ်တာေပါ႔...ကံဆုိးခ်င္ေတာ႔ လည္ေခ်ာင္းမွာ တစ္ဆို႔ သြားခဲ႔တယ္၊ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႔ ပန္းသီးက သံုးဆိပ္ ကြဲသြားခဲ႔တယ္ တစ္ဆိပ္က လည္ပင္းမွာ တစ္ဆုိ႔ က်န္ေနခဲ႔ျပီး ဘယ္လုိမွ ထုတ္လုိ႔ မရေတာ႔ဘူးတဲ႔... က်န္တဲ႔ ႏွစ္ဆိပ္ကေတာ႔ ဘယ္ေရာက္သြားလဲဆုိေတာ႔ သူလဲ မသိဘူး.... ေနာက္ေတာ႔ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ အဆင္မေျပျဖစ္လာတယ္ေလ...ေနာက္ေတာ႔ က်န္တဲ႔ ပန္းသီး ႏွစ္ျခမ္းပဲ ဆုိျပီး သတိျပဳမိလာတယ္.... ျပီးေတာ႔ ရွက္တတ္တဲ႔ အရြယ္ေရာက္ေတာ႔ သစ္ပင္ အရြက္ေတြကို အဝတ္အစား သဖြယ္ ျပဳလုပ္ျပီး ဝတ္ဆင္လုိက္တယ္...
ေနာက္ေတာ႔ ပန္းသီး အစိတ္အပုိင္းေလးေတြ က ေသးငယ္တဲ႔ အရြယ္ကို ေရာက္ရွိသြားျပီး လမ္းေလွ်ာက္ရတာ အဆင္ေျပလာတယ္.... ဒါကေတာ႔ အာဒံရဲ႕ ေျပာျပခ်က္ကို ပံုေဖာ္ၾကည့္တာေပါ႔ေနာ....

ကဲဧဝ အလွည့္ေပါ႔ေနာ္... ခက္တာက ကြ်န္ေတာ္က ေယာက်ၤားေလး ျဖစ္ေနေတာ႔ ဧဝက ဘာမွ ေျပာမျပဘူးဗ်... ထားပါေတာ႔ေလ... ပရိတ္သတ္လည္း မသိခ်င္ပါနဲ႔ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ လည္းဆက္မေမးထားလုိက္ေတာ႔ဘူးေလ..

သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ အေဖာ္ကင္းမဲ႔ေနၾကေလေတာ႔ ေရာက္တတ္ရာရာ ေလွ်ာက္သြားေနရင္းက တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ တစ္ေနရာရာ မွာေတြ႔ၾကတယ္... အဲ႔ေနရာကုိေတာ႔ ဆံုဆည္းရာလုိ႔ပဲ တြင္သြားတယ္။ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ေတြ႔ေတာ႔ ဘာျဖစ္ၾကတယ္ ထင္လည္း "ဟင္" ေတြ "ဟာ" ေတြ ျဖစ္ကုန္တာေပါ႔။ "ငါ႔လုိပဲဟ" (ဘာသာျပန္ၾကည့္သည္ )။ မတ္တတ္ၾကီး လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္။ သိေတာ႔ သိေနတယ္ေလ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ဘာေျပာရမွန္း မသိေသးဘူးေပါ႔ ဟဲဟဲ ဘာသာ စကားမွ မရွိေသးတာ...။ ဒါနဲ႔ သူတုိ႔ ဘာဆက္ျဖစ္ၾကလဲဆုိေတာ႔ ...........

မနက္ ၅ နာရီခြဲလုိ႔ Alam ထျမည္လာလုိ႔ လန္႔ႏုိးလာခဲ႔တယ္...။။

ဟန္ခ်က္ မညီေသာ အိမ္ေထာင္ေရးမ်ား

အခ်စ္သည္ မ်က္စိမရွိဟု ဆိုႀကသည္။သို ့ေသာ္မ်က္စိမရွိသည္ႏွင့္အတူ ဆင္ကန္းေတာတိုးအလဲလဲ အမွားမွား ဒုကၡေရာက္တက္သည္ကို သတိထားရ၏။ အခ်စ္တြင္ ဂုဏ္ပကာသနမရွိ အဆင့္အတန္းကြာ ၿခားမႈ ့မရွိ ဘုရင့္သမီးေတာ္လည္း ဒြန္းစဏၰားကို ခ်စ္နိဳင္သည္ဟု ဆိုႀကသည္။မွန္သည္ ထိုအခ်စ္ကို အေႀကာင္းၿပဳ၍ ဘုရင့္သမီးသည္ ဒြန္းစဏၰား ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ၿပဳလွ်င္ အခ်စ္ကိုရသကဲ့သို ့ ဒြန္းစဏၰား၏လူမႈ ့ေရး ဒုကၡမ်ားကိုလည္း ခံစားရမည္။ ရင္ေသြး သားသမီး အက်ဳိးဆက္မ်ား သက္ေရာက္ေသာအခါ ေႀကကြဲ ၀မ္းနည္းစရာမ်ား ဆက္တိုက္ေပါက္ဖြားလာတက္၏။
ထိုအခါ အခ်စ္အတြက္ ေက်နပ္ရမႈ ့နဲ ့အတူ လူမႈ ့ေရးအတြက္ ေႀကကြဲရမႈ ့မ်ားကိုလည္း ပႈးတြဲခံစားရလိမ့္မည္။အခ်စ္ေသြး ဆူပြက္ေနစဥ္မွာ ဆင္ၿခင္နိဳင္စြမ္း မရွိေသာ္လည္း တစ္သက္တာရင္ဆိုင္ရေသာအခါ ေနာင္တၿဖစ္တက္သည္။ထိုအခါ မႈလက ႀကီးၿမတ္သည္ဟု ကထင္ႀကီးထင္ခဲ့ေသာ အခ်စ္ကိုပင္ နာက်ည္းစရာဟု စိတ္ပ်က္စရာဟု ထင္မိတက္လာႀကသည္။ႏွလံုးသားကို ဦစားေပးလြန္းသည္။အခ်စ္သက္သက္ တစ္ဖက္သက္အၿမင္သည္ အိမ္ေထာင္ေရးတြင္ ဟန္ခ်က္မညီၿဖစ္တက္သည္။
ထိုနည္းတူ အခ်စ္ကိုၿပစ္ပယ္၍ စား၀တ္ေနမႈ ၿပည္စံုေရးကိုသာ အဓိကထားေသာ အိမ္ေထာင္တစ္ခ်ဳိ ့မွာလည္း ဟန္ခ်က္မညီၿဖစ္တက္သည္။အခ်ဳိ ့ေသာမိဘမ်ားသည္ သားသမီး၏ ႏလံုးသားေရးရာကို ၿပစ္ပယ္၍ ဗီဒိုအာဏာ သံုးတက္ႀကသည္။
“ခ်စ္တာေတြ မခ်စ္တာေတြ လုပ္မေနနဲ ့၊လင္နဲ ့မယား ဆိုတာ ညားၿပီးလို ့အတူေနရင္ ခ်စ္သြားႀကတာပဲ။ဟိုမွာက စိန္နဲ ့၊ေရြနဲ ့၊တိုက္နဲ ့၊ကားနဲ ့၊ငါတို ့ကေတာ့ ဇိကုပ္ၿပီးနတ္ၿပည္တင္ရမွာပဲ” ဟူေသာစကား မ်ားၿဖင့္ အတင္းအက်ပ္စီမံ တက္ႀကသည္။
ဂုဏ္ႏွင့္ ပကာသနႏွင့္ အဆင့္အတန္းၿမင့္ေသာ အိမ္ေထာင္တစ္ခုေတာ့ ၿဖစ္လာပါ၏။စား၀တ္ေနေရးလည္း မပူမပင္ မေႀကာင့္မက် ၿပည့္စံုပါ၏။ သို ့ေသာ္ထို အိမ္ေထာင္မ်ဳိးတြင္ စိန္၊ေရြ၊ေငြ လူမႈ ့ေရးလိုအပ္ခ်က္မ်ား အားလံုးၿပည့္စံုပါသည္။မၿပည့္စံုတာက ေမတၱာတရား ၿဖစ္ေနတက္သည္။သားသမီးမ်ား တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ တိုးလာႀကေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္ေရးသုခဆိုတာ ဘာမွန္းမသိၿဖစ္ေနတက္ႀကပါသည္။ေရႊဘံုေပၚမွာ စံစားေနရေသာ္လည္း တဲအိုပ်က္ေလာက္မွေတာင္ ႀကည္ႏႈးစရာမေကာင္း ဟူေသာအေတြးမ်ားၿဖင့္ တစ္ေဆြးေဆြးတစ္သသ ခံစားရတက္သည္။ ေမတၱာအေၿခခံ မပါ၍ သူ ့ဖက္ကိုယ့္ ဖက္မာနေတြၿပိဳင္ရင္း စိတ္ဆင္းရဲႀကသည္။
ထိုသို ့ေသာ အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခုေတြ ့ႀကံဳဖူးပါ၏။
“ ဂုဏ္ၿခင္း ထက္ၿမတ္သည္”
ဟုမိဘမ်ားက ဇြတ္အတင္းေပးစားထားၿခင္းၿဖစ္သည္။အိမ္ေထာင္ေရး ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ႀကာသည့္အထိ လင္မယား ထမင္းလက္ဆံုမစားဘူးပါ။ကေလးကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ရခဲ့ၿပီ။ စကားေၿပာလွ်င္ ေမတၱာမပါ။သူ ့ဖက္ကိုယ့္ဖက္ မာနသံေတြ တက္ေနႀကသည္။ေငြေႀကးဓနက္ု အေၿခခံ၍ အိမ္ေထာင္ၿပဳခဲ့ေသာေႀကာင့္ စကားေၿပာတိုင္းေငြသံေႀကးသံ တစ္ခြ်င္ခြ်င္ၿမည္ေနသည္။
“ မင္း ဒါမ်ဳိးသံုးဖူးရဲ့လား”
“ ရွင္ တို ့အိမ္မွာ ဒါမ်ဳိးၿမင္ဖူးရဲ့လား ”

ဟူ၍ူ ႏွိမ္ေပါက္ႏွင့္ ေၿပာဆို ေမးၿမန္းႀကသည္။
တစ္ေန ့တြင္ အိမ္ရွင္မက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အိမ္မွာ စားရန္အုန္းနိဳ ့ေက်ာက္ေက်ာလုပ္သည္ ကေလးမ်ားမွာစားရခါနီးၿဖစ္၍ အုန္းနိဳ ့ေက်ာက္ေက်ာကို လင္ဗန္းကို ႀကည့္ၿပီးေပ်ာ္ေနသည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဘးနားကိုရပ္ၿပီးလာႀကည့္ ေသာေယာကၤ်ားကို အိမ္ရွင္မက..
“ ရွင္ တို ့အိမ္မွာ ဒါမ်ဳိးစားဖူးရဲ့လား ”
“ ငါတို ့အိမ္မွာ ဒါမ်ဳိး ေခြးေကြ်းတာကြ”
“ ေႀသာ္ ဒါၿဖင့္ ရွင္ ႀကိဳက္တဲ့ အစာကိုး ေရာ့ေရာ့ စားစား” ဟုလင္ဗန္းကို ေယာက်္ားေရွ့ ခ်ေပးလိုက္ရာ ေယာက်္ားက
“ကဲကြာ” ဟုဆိုၿပီး လင္ဗန္းကိုေၿခေထာက္ၿဖင့္ ကန္ပစ္လိုက္သည္။ေက်ာက္ေက်ာလင္ဗန္းေမွာက္ ၍ လင္မယားရန္ၿဖစ္ႀကသည္။ကေလးမ်ားလည္း စားရခါနီးမစားရ ၍ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ႀကရသည္။
သူတို ့ လင္မယားႀကားမွ ေမတၱာတရားသည္ ေအးၿမမႈ ့၊ႀကည္ႏႈးသာယာမႈ ့တို ့ကို မခံစားရ၍ ေဒါသေမာနမ်ားၿဖင့္သာ ပူေလာင္ခဲ့ႀကသည္။အေႀကာင္းပါ၍ အႀကာေပါင္းခဲ့ရေသာ္လည္း ခ်စ္ေမတၱာ ၿဖစ္မလာပဲ နစ္နာစရာေတြသာတိုး၍တိုး၍ လာခဲ့သည္။ကေလးမ်ား၏ မ်က္ႏွာကိုေထာက္၍ မကြဲနိဳင္ မကြာနိဳင္ ႀကေသာ္လည္း ႏွလံုူသားၿခင္းက ေဂး၍ ေဂး၍ လာခဲ့သည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္လင္ၿဖစ္သူက အၿပင္မွာအေပ်ာ္ရွာ၍ အငယ္အေႏွင္းထားသည္။လင္မယားေန ့စဥ္ၽတစ္က်တ္က်တ္ရန္ၿဖစ္ႀကသည္။မယာၿဖစ္သူမွာ မ်က္ရည္ႏွင့္ မ်က္ခြက္ၿဖစ္ရသည္။ ဇိကုပ္နတ္ၿပည္တင္ေသာ မိဘေဆြမ်ဳိးမ်ားကိုပါ ..
“ငါ့ကို ငရဲၿပည္ပို ့ႀကသည္” ဟုစိတ္နာေလသည္။
အိမ္ေထာင္ေရးတြင္ စား၀တ္ေနေ၇း ၿပည့္စံုရန္လိုအပ္သည္မွာမွန္ပါသည္။သို ့ေသာ္ေမတၱာ ကိုအေၿခခံမထားပဲ စား၀တ္ေနေရးႏွင့္ ဂုဏ္ပကာသန သက္သက္ကိုသာ တစ္ဖက္သက္ႀကည့္လွ်င္လည္း ဟန္ခ်က္မညီၿဖစ္တက္ပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင္႔ ထုိ႔ေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပ သာယာဝေျပာမႈ ရွိၾကေစရန္ ရည္ရြယ္၍......

ေမးလ္ထဲ ေရာက္လာတာေလးမုိ႔ သေဘာက် ၍ မေျပာမဆုိ ကူးယူ တင္ျပထားပါေၾကာင္း .... ဝန္ခံ အပ္ပါသည္။

နဂါး ပံုျပင္

ၾကြက္ကို နဂါးခ်ီ
သူလည္းမစား
သယ္ခ်ီကာသြား
က်ားေရွ႕အေရာက္
သယ္ေဆာင္ကာသြား
ျပီးေသာ္ ပစ္ခ် ၾကြက္ဘဝ
ခုေတာ႔ က်ားစာ ျဖစ္ေလျပီ
နဂါးနဲ႔ ဆင္
လယ္ျပင္မွာေတြ႔
ဆင္ကို ခ်ီေသာ္
ခြန္အားမမွ် နဂါးဘဝ
ဆင္၏ေျခရင္း ျပားျပားဝပ္၍

ေမွာက္ရေလျပီ

ေၾသာ္.... သနားစရာ

နဂါးသတၱဝါ ပါတကား