ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဆရာသမားရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးေၾကာင့္ အေတာ္ကို ခြင့္လႊတ္ႏိုင္တယ္။
ခြင့္လႊတ္ျခင္းကို အေျခခံ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ေတာ့လည္း နားလည္ေပးတဲ့ သေဘာပါပဲ .. ..
“ေၾသာ္ – ကိုယ္ ခြင့္လႊတ္ရမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အားလံုးဟာ သူတို႔က နားမလည္လို႔ အဲဒီလို လုပ္ၾကတာပဲ” လို႔ ကိုယ္က နားလည္ေပးလိုက္တာေပ့ါေနာ္။ ဒီေတာ့ နားလည္ေပးျခင္းဟာ ခြင့္လႊတ္ျခင္းပါပဲ။
တစ္ခါ တစ္ခါက်ေတာ့လည္း – ဥေပကၡာျပဳရတယ္ .. .. ဒါေလးေတာ့ အႀကံဥာဏ္ယူပါ။
တစ္ခါ တစ္ခါက်ေတာ့ သူတို႔ကို ၀င္စားလို႔ မရဘူး၊ ၀င္စားတိုင္း ခြင့္မလႊတ္ခ်င္ေအာင္ ျဖစ္တယ္၊ ဒီေတာ့ မ၀င္စားနဲ႔ – ဒီေတာ့လည္း ခြင့္လႊတ္သြားတာပါပဲ။
ဒီေတာ့ ခြင့္လႊတ္ျခင္း အတတ္ပညာမွာ -
• နားလည္ေပးရတယ္၊
• ဥေပကၡာျပဳရတယ္ (လစ္လ်ဴ႐ႈရတယ္)
• ေနာက္ ကိုယ့္ဖာသာ ေနတတ္ရတယ္ ေပါ့။
ေခတ္ႀကီးကလည္း သိတယ္ေလ – ဥပမာဆိုၾကပါစို႔ —- မိမိဆိုရင္ အသက္ေတာ္ေတာ္ရၿပီ။ အခု ေနာက္တက္ေတြ ဆိုရင္ သူတို႔ေခတ္နဲ႔ သူတို႔အယူအဆနဲ႔ သူတို႔ တိုးတက္လာတာ၊ ကိုယ္ကလည္း ကိုယ့္ေခတ္နဲ႔ ကိုယ့္အယူအဆနဲ႔ ကိုယ္က ခ်ိဳးကပ္လာတာ။ ဒီေတာ့ သူတို႔လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို ကိုယ္က လက္မခံႏိုင္ စရာေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ နားလည္ေပးလိုက္တယ္ .. .. “ေၾသာ္ – သမိုင္းေၾကာင္းမွာ ဒီလိုပဲ ေရွ႕သြားေတြရွိတယ္၊ ေနာက္လိုက္ေတြရွိတယ္ – ေနာက္လိုက္ေတြက သူတို႔ထင္ရာ ေဗာက္ခ်ီးေတြ လုပ္ခ်င္ လုပ္မွာပဲလို႔ ကိုယ့္ဘက္က ျမင္ႏိုင္တယ္ သို႔ေသာ္လည္း နားလည္ေပးလိုက္တယ္။”
တစ္ခ်ိဳ႕ဟာက်ေတာ့လည္း အေၾကာင္းကို မျပဳေတာ့ဘူး၊ ဥေပကၡာကို ျပဳလိုက္တယ္၊ လစ္လ်ဴ႐ႈလို္က္တယ္၊ ထည့္ကို မစဥ္းစားေတာ့ဘူး အဲဒါလည္း ခြင့္လႊတ္တာပါပဲ။
ဒီေတာ့ လူတိုင္းဟာ ခြင့္လႊတ္ျခင္း အတတ္ပညာေတာ့ ရွိထားဖို႔လိုတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ေလာကႀကီးဟာ ကိုယ့္ေက်နပ္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြခ်ည္း ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ဘဲ အေျခခံအားျဖင့္ ခံယူထားရမယ္။ ထပ္ေျပာပါမယ္ .. .. “ေလာကႀကီးရဲ႕ ျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ကိုယ္လက္ခံႏိုင္တဲ့ ေက်နပ္စရာ ျဖစ္ရပ္ေတြခ်ည္း ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ မေက်နပ္တာေတြ ကိုယ္လက္မခံႏိုင္တာေတြ၊ အမ်ားႀကီး၊ သူ႔အေၾကာင္း သူ႔အက်ိဳးနဲ႔ တိုက္ဆိုင္သလို ျဖစ္မွာပဲ” ဒီေတာ့ ဒါကို နားလည္ေပးျခင္း၊ ဥေပကၡာ ျပဳျခင္း၊ လစ္လ်ဴ႐ႈျခင္းဟာလည္း ခြင့္လႊတ္ျခင္း တစ္မ်ိဳးပါပဲ။
ေနာက္ ကိုယ့္ဖာသာ ေနတတ္ျခင္း ဟာလည္း ခြင့္လႊတ္ျခင္း တစ္မ်ိဳးပါပဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕ ကိစၥေတြမွာ ကိုယ့္ဖာသာကုိယ္ ေနတတ္ရတယ္။ ေနတတ္ေအာင္လည္း ေနရတာပဲ – ဘယ္ႏွယ့္ လုပ္မလဲ .. .. ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔တယ္ေလ “အတၱကိဠာမထ နိေယာ” (အတၱကိဠာမထ) – ဆိုတာ “ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒုကၡျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ရဘူး” – ဒီေတာ့ ဒါကို ၀င္စားရင္ – ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒုကၡျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ ဒါကို မ၀င္စားပဲ ေနရမွာပဲ။ မ၀င္စားျခင္းဟာ လစ္လ်ဴ႐ႈျခင္း၊ လစ္လ်ဴ႐ႈျခင္းဟာ ဥေပကၡာပဲ၊ ဥေပကၡာဆိုေတာ့ အေၾကာင္း မျပဳေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီလိုနည္းအားျဖင့္လည္း ေလာကႀကီးကို နားလည္ေပးႏိုင္တယ္၊ ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္တယ္။
ဒီေတာ့ ခြင့္ေတာ့လႊတ္တတ္ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္မွာ ခြင့္လႊတ္တာနဲ႔ ဆံုးမတာကေတာ့ မတူဘူး။ ခြင့္လႊတ္ၿပီးေတာ့ ဆံုးမတာရွိတယ္ – ဆံုးမတာက သူ႔အက်ိဳးေပါ့ေနာ္ – အနာဂတ္မွာ သူျဖတ္သန္းရမယ့္ ခရီးအတြက္ အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သြန္သင္ေပးလိုက္တာ – ဒါက သြန္သင္ေပးလိုက္တာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ျငားေသာ္လည္း - သူဟာ ဒီအတိုင္း ဆက္သြားရင္၊ သူ႔ရဲ႕ အနာဂတ္ခရီးဟာ ေျဖာင့္ျဖဴးမွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ အဲဒီလိုလမ္းမ်ိဳးကို မသြားရဘူးဆိုတဲ့ သြန္သင္ညႊန္ၾကားခ်က္ ေပးတာဟာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္လို႔ မဟုတ္ဘူး၊ သက္သက္ ေမတၱာေစတနာ အေျမာ္အျမင္နဲ႔ သတိေပးတာ၊ ဆံုးမတာေပါ့ေနာ္ – အဲဒီလိုလည္း ရွိပါတယ္။
ဒီေတာ့ ခြင့္လႊတ္ျခင္း အတြက္ကေတာ့ မိမိကေထာက္ခံတယ္ – ခြင့္လႊတ္ျခင္း အတတ္ပညာကို ေလ့က်င့္ထားပါ။ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ရမယ္၊ သို႔ေသာ္လည္း ဘယ္သူ႕ကိုမွ မဆံုးမရဘူးလို႔ မိမိ မေျပာလိုပါဘူး။ ကိုယ့္ အေၾကာင္းအက်ိဳး ပတ္သက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဆံုးမပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္၊ ဆံုးမျခင္းဟာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္လို႔ မဟုတ္ဘဲ၊ အက်ိဳးအေၾကာင္း အဆိုးအေကာင္းကို နားလည္သိတတ္ေစခ်င္လို႔ ေမတၱာေစတနာ အေျမာ္အျမင္နဲ႔ ဆံုးမတာလို႔ပဲ အဓိပၸာယ္ဖြင့္လို႔ ရေၾကာင္း ဆိုလိုပါတယ္။
မူရင္းေရးသားသူ
ဗုဒၶစာေပဆုရ
ေဒါက္တာခ်စ္ငယ္(ဒႆန)
ခြင့္လႊတ္ျခင္းကို အေျခခံ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ေတာ့လည္း နားလည္ေပးတဲ့ သေဘာပါပဲ .. ..
“ေၾသာ္ – ကိုယ္ ခြင့္လႊတ္ရမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အားလံုးဟာ သူတို႔က နားမလည္လို႔ အဲဒီလို လုပ္ၾကတာပဲ” လို႔ ကိုယ္က နားလည္ေပးလိုက္တာေပ့ါေနာ္။ ဒီေတာ့ နားလည္ေပးျခင္းဟာ ခြင့္လႊတ္ျခင္းပါပဲ။
တစ္ခါ တစ္ခါက်ေတာ့လည္း – ဥေပကၡာျပဳရတယ္ .. .. ဒါေလးေတာ့ အႀကံဥာဏ္ယူပါ။
တစ္ခါ တစ္ခါက်ေတာ့ သူတို႔ကို ၀င္စားလို႔ မရဘူး၊ ၀င္စားတိုင္း ခြင့္မလႊတ္ခ်င္ေအာင္ ျဖစ္တယ္၊ ဒီေတာ့ မ၀င္စားနဲ႔ – ဒီေတာ့လည္း ခြင့္လႊတ္သြားတာပါပဲ။
ဒီေတာ့ ခြင့္လႊတ္ျခင္း အတတ္ပညာမွာ -
• နားလည္ေပးရတယ္၊
• ဥေပကၡာျပဳရတယ္ (လစ္လ်ဴ႐ႈရတယ္)
• ေနာက္ ကိုယ့္ဖာသာ ေနတတ္ရတယ္ ေပါ့။
ေခတ္ႀကီးကလည္း သိတယ္ေလ – ဥပမာဆိုၾကပါစို႔ —- မိမိဆိုရင္ အသက္ေတာ္ေတာ္ရၿပီ။ အခု ေနာက္တက္ေတြ ဆိုရင္ သူတို႔ေခတ္နဲ႔ သူတို႔အယူအဆနဲ႔ သူတို႔ တိုးတက္လာတာ၊ ကိုယ္ကလည္း ကိုယ့္ေခတ္နဲ႔ ကိုယ့္အယူအဆနဲ႔ ကိုယ္က ခ်ိဳးကပ္လာတာ။ ဒီေတာ့ သူတို႔လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို ကိုယ္က လက္မခံႏိုင္ စရာေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ နားလည္ေပးလိုက္တယ္ .. .. “ေၾသာ္ – သမိုင္းေၾကာင္းမွာ ဒီလိုပဲ ေရွ႕သြားေတြရွိတယ္၊ ေနာက္လိုက္ေတြရွိတယ္ – ေနာက္လိုက္ေတြက သူတို႔ထင္ရာ ေဗာက္ခ်ီးေတြ လုပ္ခ်င္ လုပ္မွာပဲလို႔ ကိုယ့္ဘက္က ျမင္ႏိုင္တယ္ သို႔ေသာ္လည္း နားလည္ေပးလိုက္တယ္။”
တစ္ခ်ိဳ႕ဟာက်ေတာ့လည္း အေၾကာင္းကို မျပဳေတာ့ဘူး၊ ဥေပကၡာကို ျပဳလိုက္တယ္၊ လစ္လ်ဴ႐ႈလို္က္တယ္၊ ထည့္ကို မစဥ္းစားေတာ့ဘူး အဲဒါလည္း ခြင့္လႊတ္တာပါပဲ။
ဒီေတာ့ လူတိုင္းဟာ ခြင့္လႊတ္ျခင္း အတတ္ပညာေတာ့ ရွိထားဖို႔လိုတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ေလာကႀကီးဟာ ကိုယ့္ေက်နပ္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြခ်ည္း ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ဘဲ အေျခခံအားျဖင့္ ခံယူထားရမယ္။ ထပ္ေျပာပါမယ္ .. .. “ေလာကႀကီးရဲ႕ ျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ကိုယ္လက္ခံႏိုင္တဲ့ ေက်နပ္စရာ ျဖစ္ရပ္ေတြခ်ည္း ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ မေက်နပ္တာေတြ ကိုယ္လက္မခံႏိုင္တာေတြ၊ အမ်ားႀကီး၊ သူ႔အေၾကာင္း သူ႔အက်ိဳးနဲ႔ တိုက္ဆိုင္သလို ျဖစ္မွာပဲ” ဒီေတာ့ ဒါကို နားလည္ေပးျခင္း၊ ဥေပကၡာ ျပဳျခင္း၊ လစ္လ်ဴ႐ႈျခင္းဟာလည္း ခြင့္လႊတ္ျခင္း တစ္မ်ိဳးပါပဲ။
ေနာက္ ကိုယ့္ဖာသာ ေနတတ္ျခင္း ဟာလည္း ခြင့္လႊတ္ျခင္း တစ္မ်ိဳးပါပဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕ ကိစၥေတြမွာ ကိုယ့္ဖာသာကုိယ္ ေနတတ္ရတယ္။ ေနတတ္ေအာင္လည္း ေနရတာပဲ – ဘယ္ႏွယ့္ လုပ္မလဲ .. .. ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔တယ္ေလ “အတၱကိဠာမထ နိေယာ” (အတၱကိဠာမထ) – ဆိုတာ “ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒုကၡျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ရဘူး” – ဒီေတာ့ ဒါကို ၀င္စားရင္ – ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒုကၡျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ ဒါကို မ၀င္စားပဲ ေနရမွာပဲ။ မ၀င္စားျခင္းဟာ လစ္လ်ဴ႐ႈျခင္း၊ လစ္လ်ဴ႐ႈျခင္းဟာ ဥေပကၡာပဲ၊ ဥေပကၡာဆိုေတာ့ အေၾကာင္း မျပဳေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီလိုနည္းအားျဖင့္လည္း ေလာကႀကီးကို နားလည္ေပးႏိုင္တယ္၊ ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္တယ္။
ဒီေတာ့ ခြင့္ေတာ့လႊတ္တတ္ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္မွာ ခြင့္လႊတ္တာနဲ႔ ဆံုးမတာကေတာ့ မတူဘူး။ ခြင့္လႊတ္ၿပီးေတာ့ ဆံုးမတာရွိတယ္ – ဆံုးမတာက သူ႔အက်ိဳးေပါ့ေနာ္ – အနာဂတ္မွာ သူျဖတ္သန္းရမယ့္ ခရီးအတြက္ အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သြန္သင္ေပးလိုက္တာ – ဒါက သြန္သင္ေပးလိုက္တာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ျငားေသာ္လည္း - သူဟာ ဒီအတိုင္း ဆက္သြားရင္၊ သူ႔ရဲ႕ အနာဂတ္ခရီးဟာ ေျဖာင့္ျဖဴးမွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ အဲဒီလိုလမ္းမ်ိဳးကို မသြားရဘူးဆိုတဲ့ သြန္သင္ညႊန္ၾကားခ်က္ ေပးတာဟာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္လို႔ မဟုတ္ဘူး၊ သက္သက္ ေမတၱာေစတနာ အေျမာ္အျမင္နဲ႔ သတိေပးတာ၊ ဆံုးမတာေပါ့ေနာ္ – အဲဒီလိုလည္း ရွိပါတယ္။
ဒီေတာ့ ခြင့္လႊတ္ျခင္း အတြက္ကေတာ့ မိမိကေထာက္ခံတယ္ – ခြင့္လႊတ္ျခင္း အတတ္ပညာကို ေလ့က်င့္ထားပါ။ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ရမယ္၊ သို႔ေသာ္လည္း ဘယ္သူ႕ကိုမွ မဆံုးမရဘူးလို႔ မိမိ မေျပာလိုပါဘူး။ ကိုယ့္ အေၾကာင္းအက်ိဳး ပတ္သက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဆံုးမပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္၊ ဆံုးမျခင္းဟာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္လို႔ မဟုတ္ဘဲ၊ အက်ိဳးအေၾကာင္း အဆိုးအေကာင္းကို နားလည္သိတတ္ေစခ်င္လို႔ ေမတၱာေစတနာ အေျမာ္အျမင္နဲ႔ ဆံုးမတာလို႔ပဲ အဓိပၸာယ္ဖြင့္လို႔ ရေၾကာင္း ဆိုလိုပါတယ္။
မူရင္းေရးသားသူ
ဗုဒၶစာေပဆုရ
ေဒါက္တာခ်စ္ငယ္(ဒႆန)
